Frustratie/werk/eten en kerkdiensten

Wat gaat de tijd snel zeg! Zo snel, dat het al weer bijna 3 weken geleden is dat ik mijn vorige verslag heb geschreven. Er gebeurt zo veel dat ik niet goed weet wat ik moet vertellen. Ik ben gister begonnen aan dit verslag, maar er is nu al vanalles wat ik zou kunnen toevoegen. Dat doe ik nu niet; het blijft voor nu bij de onderwerpen: frustraties/werk/eten (ja, dat hoort soms bij elkaar) en kerkdiensten.
Dus: frustraties: ik had het tijdens de voorbereidingstrainingen bij Togetthere al gehoord: pas na een maand of twee kom je een beetje in het ritme en ga je naast de leuke dingen, ook de minder leuke kanten van je verblijf zien. Dat klopt wel een beetje. Met het werk gaat het op zich prima, hoewel het nog steeds nogal ongestructureerd is, maar er zijn steeds meer dingetjes waar ik me in het gewone leven aan ga ergeren. Zoals dat er nu al 1,5 week aan onze radiator gewerkt wordt en we geen idee hebben wanneer ze er mee klaar zijn. Met als gevolg dat onze kamer nu een rotzooi is en we niet weten wanneer we kunnen gaan schoonmaken. Of dat we nog steeds geen fietsen hebben. Op zich is dat niet zo erg, maar mijn schoenen en mijn voeten vinden al het wandelen over de slechte wegen niet zo leuk. Ik heb al twee paar schoenen stukgelopen . En iets anders met betrekking tot werk: vorige week mochten we eindelijk naar de Roma-school. We hoorden daar dat we moeten helpen in de naschoolse opvang. En de vraag was meteen: hebben jullie een halfjaarplan? Eh, nou nee, we horen net dat we hier aan de slag moeten… Ach ja, zo gaat dat hier. Nu moeten we maar eens goed gaan bedenken wat we de kinderen willen bijbrengen de komende maanden.
En met betrekking tot het bezoeken van de néni’s: dat is vaak erg dankbaar werk omdat de meeste vrouwen echt uitzien naar mijn komst. Maar het is zo ontzettend frustrerend dat ik bijna niets kan zeggen. Verstaan gaat bij vlagen best goed, maar mijn actieve woordenschat is nog belabberd.
Dit was de combinatie frustratie/werk, nu volgt de combinatie werk/eten: als ik volgend jaar een paar kilo zwaarder terugkom, dan komt dat doordat ik veel te veel te eten krijg van de néni’s. Soep, brood, eieren met aardappels, gebakjes, koekjes, appels, druiven, walnoten; ik heb het allemaal al gekregen. Weigeren is haast onmogelijk want de vrouwen blijven aandringen tot je hebt gegeten. En dan krijgen we voor lunch ook altijd soep en een hoofdgerecht. Het schijnt dat de vorige vrijwilligers ook problemen kregen met hun gewicht, dus dat wordt nog leuk 

Nu dan nog de kerkdiensten. Ik ga nu in principe elke ochtend, behalve op zaterdag. Het is best een prima begin van de dag. We zingen twee liederen, er is een gebed, een lezing, een preek van 15-20 minuten, nog een couplet van het laatste lied, een gebed met altijd het Onze Vader er achteraan en tenslotte nog een laatste couplet. Van de preek versta ik niks, maar ik ben er ondertussen aan gewend geraakt om in die tijd een beetje voor me uit te staren en wat te denken. Als je de kerk binnenkomt word je overigens geacht eerst even stil te staan op de plek waar je wilt gaan zitten, pas daarna kun je echt gaan zitten. Dat vergeet ik soms nog wel eens, maar het komt langzaam maar zeker in mijn systeem.
De kerkdiensten op zondag zijn net zoals ik gewend ben van thuis. Alleen zijn de preken wat langer. Veel melodieën van het liedboek herken ik omdat ze hetzelfde zijn als het (oude) liedboek van de PKN.

Op woensdag is er ’s middags altijd de worshipdienst voor de studenten. Ik zing daar in de ‘band’. We repeteren van vier tot kwart over vijf en om half zes begint de dienst. Die bestaat uit een halfuur zingen en dan volgt er een preek van zo’n 30-40 minuten. Soms zijn er mensen die voor ons willen vertalen Ik moet eerlijk zeggen dat ik nogal wat moeite heb met sommige preken, en de ideeën die veel mensen hier over geloof en het christendom hebben. Het is allemaal nogal zwart-wit: als je bepaalde dingen doet of niet doet ben je een goed christen, en anders niet. Zo komt het in ieder geval op mij over, wat natuurlijk ook kan komen door de vertaling.
Na afloop van de preek volgt altijd nog een laatste lied en daarna zijn er boterhammen en mierzoete thee. Scheelt weer een avondmaaltijd kopen ;-).

Maar genoeg voor nu, anders wordt dit verslag veel te lang!