Evangelisatieweek en bezoek

De week voor Pinksteren was een bijzondere week voor de gereformeerde kerk van Beregszász. Samen met de Rooms-katholieke en de Grieks-katholieke kerk was er namelijk een evangelisatieweek georganiseerd. Het was een heuse stadsevangelisatie, wat inhield dat heel Beregszász welkom was en ook actief uitgenodigd werd.
Vooral ‘mijn’ kerk deed erg haar best om mensen naar de diensten te krijgen. Op maandag en dinsdag ging een man of dertig op pad om bij elk gemeentelid aan huis de uitnodiging voor de evangelisatieweek af te geven.
Van maandag tot en met vrijdag was er elke avond een evangelisatiedienst op het grote plein in het midden van de stad. ’s Middags brachten de mannen van de kerk banken (of planken op stenen) en dekens (om op de banken te leggen) naar het plein. Op maandag waren we met een man of driehonderd, maar aan het einde van de week was dat aantal opgelopen tot zo’n vijf- à zeshonderd. Elke avond begon om half zes met muziek en inloop. Om zes uur zongen we dan een aantal liederen en vervolgens kwam er elke dag iemand anders over zijn leven vertellen. Over het algemeen waren dat verhalen van mannen die vroeger vaak dronken waren of alleen maar aandacht hadden voor geld. Op een gegeven moment kwam er een omslag in hun leven en hebben ze de drank of hun drang naar geld opzij gezet en voor het geloof gekozen. Na zo’n verhaal volgden nog wat liederen en daarna kwam er een gebed, Bijbellezing en een preek. We eindigden de dienst met nog een gebed, het Onze Vader (dat ik inmiddels bijna helemaal in het Hongaars kan), en wat liederen. Eigenlijk een vrij normale dienst dus.
Ik moet zeggen dat het een erg bijzondere sfeer gaf om daar midden in de stad met zoveel mensen een kerkdienst te volgen. En op woensdag was het extra bijzonder voor mij: eerst hadden we met de jongerenband de muziek vooraf verzorgd en vervolgens begreep ik ook nog eens bijna de hele preek! Dat was nog nooit voor gekomen en helaas is het tot nu toe ook niet meer gebeurd.

Ook voor de kinderen was er elke dag een hoop te doen. Van half drie tot half zes konden ze naar onze kerk komen. Eerst was er een tot anderhalf uur buitenspelen, daarna gingen de kinderen naar binnen om liedjes te zingen, een klein beetje Bijbeluitleg te krijgen en te knutselen. Op maandag heb ik daar geholpen, de andere dagen heb ik dat aan me voorbij laten gaan.

En iets anders leuks: vorige week is Mariëlle op bezoek geweest. Op vrijdag ben ik naar Boedapest afgereisd om haar daar ’s avonds van het vliegveld op te pikken. In het hostel heb ik het eerste halfuur van de wedstrijd Nederland-Spanje kunnen volgen en toen moest ik gaan. Ik heb dus net gezien hoe Spanje scoorde en was al bang dat ‘we’ het WK begonnen met een verloren wedstrijd, maar toen Mariëlle het vliegtuig uitkwam was een van de eerste dingen die ze me vertelde dat Nederland had gewonnen met 5-1. Zo zie je maar, in het vliegtuig word je van alles goed op de hoogte gehouden!
Op zaterdag hebben we een leuke dag in Boedapest gehad. Hoewel ik er nu al een paar keer ben geweest, heb ik toch weer nieuwe plekken gezien. Zo hebben we de overdekte markt bezocht (die de grootste van Hongarije zou moeten zijn) en zijn we op de Gellert heuvel geweest, vanwaar je een mooi uitzicht over Boedapest hebt. Waren we niet van plan, maar in onze zoektocht naar een lekker plekje om te zitten klommen we steeds hoger en ineens waren we op de top van de heuvel. Verder hebben we veel gewandeld op zoek naar een leuk restaurantje en hebben we alle vier de metrolijnen van Boedapest gebruikt. De nieuwste is pas afgelopen lente in gebruik genomen.
Op zondagochtend namen we de trein naar Nyíregyháza, waar ik een auto had geregeld die ons over de grens en naar Beregszász bracht. Het was nog niet zo laat toen we hier aankwamen en er was nog tijd om een van de heuvels hier te beklimmen.
Maandag is Mariëlle meegegaan op néni-bezoek. Bij een van de néni’s hebben we een lied gezongen dat Mariëlle uit haar hoofd moest kennen voor een concert. Op de heuvel hadden we het geoefend zodat ik het ook kon zingen. Normaal gesproken houdt mijn néni heel erg van zingen maar dit keer reageerde ze niet zo. Misschien voelde ze zich niet helemaal lekker.
Een andere nénis, die we ’s middags lunch brachten, had speciaal voor ons wat te eten bereid (en natuurlijk kregen we ook wat likeur drinken).
Op dinsdag moest Mariëlle weer terug en ik besloot haar naar Boedapest te brengen. Daar hebben we nog een lekker taartje gegeten in het grote park en daarna heb ik haar naar het vliegveld gebracht. Het voelde wel een beetje gek om afscheid te moeten nemen, ik had zelfs een beetje zin om mee terug te gaan.
Nou ben ik hier ook nog maar drie weken, de tijd vliegt ineens! Aan de ene kant heb ik heel veel zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien, aan de andere kant bevalt het werk me hier ook erg goed en heb ik helemaal geen zin om mijn néni’s in de steek te laten. Gaat nog lastig worden dus!